Sebuah Luahan

Syauqah sangat sedih...

Syauqah sedih sebab badge Syauqah "Malaysia Bebas dari ISA" ni terjatuh masa Syauqah nak keluar lif di Kulliyyah Law.

Syauqah sepanjang hari tu memang sedih... Macam hari sedih dalam hidup Syauqah..

Homework banyak lagi tak siap (homework banyak sangat semester ni)..

Syauqah dapat keputusan peperiksaan pertengahan semester satu subjek ni. Markah sangatlah tidak memuaskan. Syauqah rasa Syauqah boleh jawab dah, tapi nak buat macam mana, jawapan Syauqah tak menepati skema jawapan yang pensyarah Syauqah nak.. Malam tu Syauqah sedih lagi.

Syauqah kena masuk mesyuarat persatuan pula. Ada seorang junior Syauqah tegur, "Akak macam tak sihat je.."

Syauqah teruskan perjalanan kaki Syauqah sambil menundukkan kepala yang sangat. Mengira langkah kaki sendiri. Terasa rindu pada Mak dan Abah Tercinta di kampung. Dah lama tak kukucup tangan hangat kasih sayang mereka. Kali terakhir pulang ke kampung pada cuti Tahun Baru Cina lepas.

Tiba di bilik mesyuarat. Syauqah masuk. Menjadi tabiat Syauqah bila orang bercakap, Syauqah akan pandang wajah orang tu. Sama juga bila dalam mesyuarat. Tapi malam tu, Syauqah tak tengok sesiapa pun. Syauqah tundukkan kepala. Sekali-sekala Syauqah kesat air mata. Bila pengerusi mesyuarat mula bercakap tentang bidang tugas Syauqah, baru Syauqah angkat kepala dan dengar betul-betul. Tu pun Syauqah pandang sekali sekala sahaja pada pengerusi sebab Syauqah tak nampak apa pun. Syauqah sengaja tak pakai cermin mata. Tapi sebenarnya, kerja persatuan adalah ubat hati Syauqah bila Syauqah sedih. Bila Syauqah lemah sangat, 'down' emosi dan motivasi, Syauqah akan recharge bila berada dalam aktiviti persatuan. Tapi kalau dah parah sangat macam Syauqah sekarang ni, Syauqah nak Mak Abah Tercinta....!

Syauqah nak balik kampung...

Sebaik sahaja bangun dari kerusi di bilik mesyuarat tu selepas membaca tasbih kafarah dan surah Al-Asr, handphone berkelip-kelip.. Tertera ^Abahkubaik^.. Yea! Abah telepon!

+ Assalamu'alaykum Abah... (^_^)

- Wa'alykumussalam warahmatuLlah.. kak duk buat apa?

+ Baru habis meeting.

- Laa.. ingat ada kat bilik. Sihat ka?

+ AlhamduliLlah sihat. Tadi ada kelas. Lepas tu masuk meeting sat. Ni nak balik dah la..

- Nak cakap dengan adik ka? Tadi tak perasan mesej kak. Pi Jaya Jusco tadi. Jalan-jalan sat.

+ Oh ya ka? Takpa takpa.. Nak.. Nak cakap dengan Mira.

= Hello...

+ Assalamualaikum, budak kecik.. hehe (^_^)

= Oii.. ehehe wa'alaikumussalam..

+ Duk buat apa tu?

= Orang baru balik Jusco. hehe..

+ Ooo mana aci. Akak tak pi pun lagi. Mira pi banyak kali dah.

= Dak la. Mira baru sekali ni. KakEda yang banyak kali dah pi.

+ Mira tak dak kelas tambahan ka?

= Hehe.. baru habis hari ni..

+ Tension dak kena belajar ja?

= Tak tau. Biasa ja..

+ Huu... akak tension.. akak sedih ni..

= Awatnya? Laa.. janganlah sedih...

(luahan perasaan kat adik form3..)

+ Hmm.. nanti Mira doa la kat kak wani na...

= Ha.. Buatla homework tu.. Kak, esok Mak nak pi Padang.

+ Oh ya ka? Sampai bila? Mak tak cakap pun..

= Sampai 20 kot..

+ Aik sat nya.

= Tak tau. hehe.. Abah minta telepon dah ni..

+ Ok..

- Kakak, dah cakap dah? Sudah na..

+ Abah, Mak pi Padang sampai bila?

- Hmm cakap dengan Mak lah... (nah..)

* Assalamu'alaykum...

+ Wa'alaikumussalam Mak (^_^)

* Sihat ka?

+ Sihat! Eh tak... tak sihat emosi sebenaqnya....

(luahan perasaan kat MakTercinta.. sambil menangis...)

Menangis lagi sampai perbualan terputus sebab handphone Abah habis bateri.

Biarlah Syauqah buat luahan kat sini pula.. Syauqah jarang nak cerita tentang fitrah Syauqah sebagai manusia. Fitrah Syauqah sebagai seorang anak perempuan sulung. Fitrah Syauqah sebagai student. Fitrah Syauqah sebagai kakak. Fitrah Syauqah sebagai ahli persatuan.. Fitrah Syauqah sebagai sahabat.

Syauqah pun kadang-kadang lemah. Syauqah pun kadang-kadang nak meluahkan perasaan... Tapi Syauqah jarang nak tunjuk kat orang lain yang Syauqah sedih...

Syauqah dari kecil seorang pemendam. Syauqah lebih suka cakap dengan anak patung. Cakap dengan pokok-pokok. Cakap dengan bunga-bunga. Cakap dengan serangga. Cakap dengan angin. Cakap dengan diri sendiri. Sebab Syauqah dulu membesar dalam tekanan. Sebab tu masa di sekolah dulu, Syauqah seorang budak yang pasif. Tak pandai macam orang lain. Tapi Syauqah tak macam orang lain yang takut-takut bila kena balik rumah sorang-sorang dari asrama atau dari mana-mana. Syauqah lebih indipendent dan berani. Sebab Syauqah sangat suka bila dapat bersendirian. Syauqah rasa macam terbang! Tapi Syauqah ada Mak Abah Tercinta yang sangat baik, penyayang dan lembut mendidik Syauqah. Jadi, Syauqah tak merayau-rayau macam budak-budak lain walaupun di rumah ada tekanan. Syauqah rindu dan sayang pada Mak Abah Tercinta. Syauqah kasihan pada Mak dan Abah Tercinta. Syauqah anak perempuan sulung. Anak kedua pada Mak Abah Tercinta. Jadi, Syauqah tahu Syauqah adalah inspirasi kekuatan Mak Abah dan penghibur Mak Abah di rumah. Jadi Syauqah kena balik juga bila urusan di luar selesai. Sampai Syauqah besar, Syauqah tetap boleh travel sorang diri ke mana pun. Masa ziarah Abang di Mesir dulu pun, ada sorang Mutawif bertanya pada Syauqah, "Enti belajar sini ke?". Syauqah pun jawab, "Tak lah. Ana UIA. Sekarang tengah cuti. Ana saja ikut Mak Abah ke sini. Kenapa enta tanya macam tu?" Kata Mutawif tu, "Oh. Ana ingat pelajar sini. Nampak enti macam tau jalan jalan kat sini. Macam dah biasa." Syauqah pun jawab lagi, "Tak lah. Tadi nampak orang lalu kat sini. Ana ikut je lah." Masa tu dari Khan Khaleeli nak ke Masjid Azhar.

Hmm.. dah melalut pula. Syauqah ambil positif setiap apa yang berlaku dalam hidup Syauqah. Tekanan yang Syauqah hadapi semasa kecil sangat mematangkan Syauqah. Syauqah belajar bila besar nanti tak boleh didik anak dalam tekanan, nanti anak akan jadi pasif macam Syauqah. Minda pun tak berkembang. Jadi lambat belajar.

Satu perkara yang Syauqah baru sedar. Syauqah jadi manja dengan Mak Abah dan keluarga bila usia meningkat dewasa ni sebab Syauqah tak ada pengalaman bermanja semasa kecil. Tapi Syauqah boleh hidup sendiri lagi sekarang ni. Syauqah nak rasa setiap hari telefon Abah dan Mak. Tapi Mak ajar, bila ada sebab baru telefon untuk jimat duit. Tapi selalunya Syauqah langgar juga. Syauqah telefon Mak, Syauqah kata rindu nak dengar suara Mak. Jadi, Mak pun layanlah Syauqah... hehe (^_^)

Terima Kasih, Mak Abah.

Terima Kasih, Abang.

Terima Kasih, kak Ida.

Terima Kasih, Mira.

Terima Kasih, teman akrabku.

Terima Kasih, sahabat-sahabat.

Terima Kasih, sahabat sejamaah.

Terima Kasih, semuanya!

Terima Kasih yang tidak terhingga, ALLAH yang Maha Pengasih atas kurniaan-Mu ini. Kurniaan insan-insan pelengkap hidup wani di dunia fana ini.